 |
| (//photo from keepshellyinathens.blogspot.com //) |
# Κάποια στιγμή χάραξε.. έξω, στο μυαλό του, στην ψυχή του.. δεν είχε μείνει τίποτα, ο ήλιος συνέχισε να πέφτει, το χιόνι συνέχισε να καίει, η βαρύτητα συνέχιζε να τον αγνοεί... Δεν είχε πια μάτια να ακούσει, δεν άκουγε πια τα σύννεφα να απομακρύνονται//
εκεί μέσα στην παγωμένη λάβα του αόρατου κελιού του
μετατοπιζόταν για αιώνες καθηλωμένος, σκεπτόμενος τη στιγμή που θα ανοίξει τα κλαδιά του μυαλού του να αφουγκραστεί
το μένος της αμείλικτης νηνεμίας που τον κυρίευε//
# Κάποια στιγμή χάραξε.. Χάραξε το δρόμο που δεν κατάφερε να περπατήσει ολόκληρο, έναν δρόμο αποκλεισμένο από χιόνια που δεν είδε ποτέ του,
από δέντρα που δεν θα σκαρφάλωνε ποτέ,
από σκέψεις που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει//
είχε χαθεί σ ένα όνειρο που σχεδίασε για τον εαυτό του, περιμένοντας να νυχτώσει τουλάχιστον μέσα του, στο μυαλό του, στην ψυχή του..
Κάποια στιγμή..
